Rzecz o byciu doświadczanym

Agnieszka Bielak, Michał Majdak

Kurator Kamil #2

Wystawa "Rzecz o byciu doświadczanym" jest o naturze i jej składnikach. Z przedstawionej, kuratorskiej perspektywy artyści Agnieszka Bielak i Michał Majdak skupiają się na podstawowym elemencie, który wyróżnia świat przyrody: reakcji na bodźce. Twórcy badają poczucie rzeczy, ale w mniejszym stopniu to, które my sami doświadczamy, a bardziej to, które dochodzi do przedmiotów, czyli jakby z ich punktu widzenia. Nie wiemy, co to jest. Nie możemy tego nazwać stricte uczuciem, empirią przedmiotów. Sztuka, jednak nie musi się posługiwać słowami. Gdybyśmy próbowali, jednak opisać stany, to prace Michała mogą czuć obecność innego bytu i reagować (w obronie, ciekawości, pociągu seksualnym?) emitując promieniowanie świetlne, zaś biżuteria Agnieszki wywoływać różne stany związane z przekroczeniem ich intymności, granicy dotyku: drżąc, wydzielając ciepło, zimno lub wilgoć.

 

| Agnieszka Bielak o swoich pracach:

Praca składa się z pięciu obiektów inspirowanych ludzką cielesnością. Obserwacja każdego z nich polega na jego penetracji. Perwersyjnym geście włożenia palca w środek obiektu. Praca ma na celu przybliżenie wartości oraz odmienności każdego z nas. To widz decyduje o pełnym poznaniu obiektu lub tylko przyglądaniu się danej pracy. Kto z nas czasami nie chciałby poczuć się jak ktoś inny, jednak czy będąc kimś innym nie zapragniemy wrócić do własnego ja?

Każdy z obiektów wykonany jest ze srebra oraz naturalnych kamieni, połączone są także różnymi mechanizmami, które po zetknięciu z widzem wchodzą z nim w interakcję. Eksponowane na humanoidalnych formach/manekinach przypominających człowieka.

 

| Michał Majdak o swoich pracach:

Spojrzenie obserwatora wpływa na stan obiektu. Ten fenomen znany z pola nauk fizycznych wykorzystuję w moich pracach badających relację między oglądającym a oglądanym. Tak, jak sam fakt obserwacji wpływa na wynik eksperymentu naukowego, tak stworzone przeze mnie obiekty ”wiedzą”, kiedy pojawia się widz i tylko w jego obecności ujawniają swój pełny potencjał.

Relacja między widzem a obiektem intensyfikuje się. Poznanie przebiega nie tylko po linii materialności pracy, ale również wzdłuż granic wyznaczanych przez jego zachowanie. Kompozycja rozpala się wewnętrznym ruchem, relacja intensyfikuje się do punktu kulminacyjnego i zapętla. Widz może zdecydować o zakończeniu eksperymentu. Gdy go zabraknie, kompozycja wygasa i traci pamięć jego obecności niczym stygnący obiekt, który traci temperaturę.

 

Wernisaż 7 grudnia 2019, godz.18

Wystawa czynna 10 – 21 grudnia 2019 (wt – pt 12- 18, sb 12 – 16)

Galeria Salon Akademii Koneser

Centrum Praskie Koneser, plac Konesera 8