MIROSŁAW DUCHOWSKI
TO CO POZOSTAJE

Wystawa w Salonie Akademii, zatytułowana To co pozostaje jest próbą skonfrontowania ustanowionych znaczeń i wartości z realnością dzisiejszego świata. Duchowski stawia pytanie, co stanowi – w czasie zamętu, płynności i niepokoju – punkt odniesienia: do czego możemy się odwołać, szukając w świecie sensu. Czy na drodze, którą pozostawiamy za sobą w wiecznej migracji, nadal istnieją ważne znaki i trwałe drogowskazy, które zawsze wyznaczają właściwy kierunek. Trudno, oczywiście, oczekiwać od artysty klarownej i uniwersalnej odpowiedzi, kiedy największe umysły dzisiejszego czasu nie potrafią jej udzielić. Duchowski swoje stanowisko w tej kwestii wyraża w sposób następujący: ,,W zasadzie, jak coś się kończy, kiedy czuję rozpacz i zagubienie, pozostają mi (jak chce Carl Gustav Jung) jedynie pierwotne wzorce – archetypy, których do końca nie jestem w stanie wyrazić”. Artysta ma prawo do głoszenia intuicyjnych komunikatów i Duchowski z tego prawa korzysta – tworzy własne, ,,pierwotne” znaki i znaczenia, posługując się przeważnie abstrakcyjną formą przekazu.
Wystawa prezentowana w Salonie Akademii złożona jest z najnowszych obrazów autora – prac dużego formatu i mniejszych – a czasem także ze starszych oraz symbolicznego filmu, któremu towarzyszy kilka obiektów przestrzennych.
*

Mirosław Duchowski (1948) - Malarz i projektant przestrzeni publicznych. Profesor zwyczajny; prowadzi Pracownię Sztuki w Przestrzeni Publicznej na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz kieruje międzyuczelnianym Instytutem Badań Przestrzeni Publicznej, łącząc działalność artystyczną, projektową i naukowo-badawczą. Jak pisała Maryla Sitkowska w „Słowniku Malarzy Polskich”, w latach 1981-1992 razem z Ryszardem Winiarskim i studentami ASP tworzył nieformalną grupę, znaną jako Pracownia Winiarskiego, prowadzącą intensywną działalność na terenie Polski i w wielu krajach Europy. Od połowy lat 70. Duchowski uprawiał malarstwo pozostające w nurcie abstrakcji geometrycznej. Wystawiał dość często, w tym sporo za granicą, uczestnicząc m.in. w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma–Kwiatkowskiego. W latach 80. związał się z ruchem ekologicznym jako artysta, działacz i współorganizator, m.in. „Spotkań Wigierskich” (1985-1987), poświęconych ekologii w nauce i sztuce. W 1989 roku zorganizował pierwszą w Polsce międzynarodową wystawę i sympozjum pod nazwą „Eko–Art.” w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Od połowy lat 80. tworzył obrazy (obiekty ekologiczne) z piasku, związanego specjalnym bezbarwnym spoiwem, a także czarną lub ciemnobłękitną farbą, wtapiając w nie suche fragmenty traw, gałęzi i cząstek organizmów biologicznych. Natura traktowana była w nich z uwagą i troską, należną zagrożonemu bytowi. Wykorzystując organiczne materiały i faktury, Duchowski nawiązywał do ,,ekologii głębokiej” zarówno w przesłaniu emocjonalnym, jak i w oszczędnej ekspresji swych prac. Ten etap twórczości podsumowywała duża wystawa w Galerii Studio w 1993 roku, gdzie artysta zaprezentował 120 obrazów-obiektów. W tym czasie dość często tworzył także instalacje i performance, które pokazywał w Polsce i za granicą. Mimo, że w następnym okresie więcej czasu poświęcał projektowaniu, pracy dydaktycznej i naukowej, nadal malował, pozostając wierny filozofii artystycznej przyjętej w latach 80.

wernisaż 9 lutego 2015 g. 18
wystawa czynna 10 – 27 lutego 2015

Patronat medialny:
O.pl, Gazeta Wyborcza, Co jest grane, Gazeta.pl Warszawa